Kaathal Paavai

நிலவாக நீ
நிலவின் கறையாக நான்
உன் விழியெனும் சிறையில்
சிறைப்பட்டிருக்கும் என்னை
விடுதலை செய்யாதே
விரும்பியே அடைபட்டிருக்கும்
கூண்டுக்கிளி நான்....

நிலவினில் களங்கமில்லை
களங்கள் பல கண்டதால்
கலங்கிய துளிகளின்
இறுகிய திட்டு அது...

கூண்டுக்கிளி உன்னைக்
குண்டுக்கிளி ஆக்கி
விடமாட்டேன் என்
விழியெனும் சிறை
உனக்கு தற்காலிகமே

விழிச்சிறையினில்
இருந்து இதயச் சிறைக்கு
இடமாற்றும் நாள்
வெகுதொலைவில் இல்லை

உன் வாழ்க்கையே என்
அன்பு என்னும் சிறை
என் வாழ்க்கை உன்
அன்பு என்னும் சிறையல்லவா...

காதலுடன்
பார்த்திபன்

இகம் மறந்து
அகம் நிறைந்து
உன்னை ஆராதித்தது
என்னை விலகச் சொன்ன
உன் விஷ வார்த்தைகளுக்கா?

அவை என் செவி சேர்ந்த
மறு நொடியில்
முகம் மறந்து,
முகவரி மறந்து,
முழுப்பித்தனாய்
அலைந்தாலும்.......

வீடு மறந்து
வேலை மறந்து
நான் யாரென்பதை
நானே மறந்து
சித்தம் கலங்கித் திரிந்தாலும்.......

சிறுபிள்ளை
துலக்கி வைத்த
பாத்திரத்தில் ஒட்டியிருக்கும்
உணவின் மிச்சங்களைப்போல்,
உன் நினைவுகளின் சொச்சங்கள்
என் ஞாபகத்தட்டில்
ஒட்டிக் கொண்டுதானிருக்கிறது!

மூளையின் முக்கால் பாகம்
செத்து விட்டாலும்
கால் பாகத்தில்....
கடந்தவைகளும்,
நடந்தவைகளும்
நிரடுவதால்−நான்
நிற்கிறேன்,நடக்கிறேன்
உண்கிறேன்....ஆனால்
உறங்க மட்டும் முடியவில்லை!

நீ என்னை உதறியதை
உணர்ந்துகொள்ள
மூளைக்கு
முழுதாய் ஒரு வினாடிதான் ஆனது,
இதயம் உணர இன்னும்
எத்தனை யுகங்கள் வேண்டுமோ....?

நீ என்னைப் பிரிந்தபோது
மறந்து சென்று விட்டாய்
உன் நினைவுகளையும்
உன்னோடு அழைத்துச்
செல்வதற்கு...

யார் சொன்னது எம்
காதல் தோற்றுவிட்டதென
இன்றும் ஆலமரமாக
வளர்ந்து கொண்டு தான்
இருக்கின்றது உன் நினைவு
என்னும் உரம் கொண்டு...

பசும்தோல் போர்த்திய
புலியாய் இணைந்திருக்கும்
காதலுக்குள் புகைந்து
கொண்டிருக்கிறது காதல்...

மரத்தின் ஆலவேராய்
வளர்த்துக்கொண்டிருக்கின்றது
பிரிந்த காதல்...

இணைந்த காதல்
வெற்றி பெருவதுமில்லை
பிரிந்த காதல்
தோற்பதுமில்லை...

நீ என்னைப் பிரிந்தபோது
மறந்து சென்று விட்டாய்
உன் நினைவுகளையும்
உன்னோடு அழைத்துச்
செல்வதற்கு...

யார் சொன்னது எம்
காதல் தோற்றுவிட்டதென
இன்றும் ஆலமரமாக
வளர்ந்து கொண்டு தான்
இருக்கின்றது உன் நினைவு
என்னும் உரம் கொண்டு...

பசும்தோல் போர்த்திய
புலியாய் இணைந்திருக்கும்
காதலுக்குள் புகைந்து
கொண்டிருக்கிறது காதல்...

மரத்தின் ஆலவேராய்
வளர்த்துக்கொண்டிருக்கின்றது
பிரிந்த காதல்...

இணைந்த காதல்
வெற்றி பெருவதுமில்லை
பிரிந்த காதல்
தோற்பதுமில்லை

காதல் பட்டேன்
வானம் சிரித்தது!
பூமி சிரித்தது!
நிலவே சிரித்தது!
ஏன் என்னைப்
பார்த்து ஊரே
சிரிக்குது.......!

சிரிப்பதற்கு காதல்
ஒன்றும் நகைச்சுவை
இல்லையே உயிரிலே
கலந்து விட்ட உணர்வல்லவா

சிரிப்பவர்கள் சிரிக்கட்டும்
ஏற்றம் வருகையில்
கைகோப்பவர்கள்
தாழ்வு வருகையில்
கைவிரிப்பர்..

சொல்லாமல் சொன்னால்
திருடித்தான் செல்வாள்.
வர்ணங்களை...

இன்று எழுதியதுபோல்
அன்றும் எழுதி இருக்கலாம்..
சொல்லித் தெரிவதா
காதல்?

சொல்லாமல்
அள்ளிப் போவதும்
காதல் தானே?

தன்னுடையது
என உரிமையில் தானே
அள்ளிப் போனாள்!

நான் அவளாகி
அவள் நானான பின்
எல்லாம் அவளதே
எல்லாம் என்னுடையதே.....!

நிலவு என்று
சொல்ல மறுத்தேன்
தேய்ந்தும் வளர்ந்தும்
வருவதால்....

வானம் போன்ற எம்
காதல் எல்லையற்றது
கண்கள் கொண்டு
அளக்க முற்படாதே...

கனவில் கூட உன்னைக்
காண மறுத்தேன்
கண்விழித்தால் நீ
கலைந்து போவதால்...

நிலவு.. வானம்...

எழுதாத கவி இல்லை
எழுத எழுதக குறையவுமில்லை.
ஒவ்வொரு தடவையும்
புதிதாக தெரிகிறது−புதிது
புதிதாகவும் தோன்றுகிறது...

நிலவை பார்க்கையில்
நிரந்தமில்லாதிருக்கிறது..காதல்
வானத்தை பார்க்கையில்
நிறைந்திருக்கிறது....காதல்

காதல் புதிர் மட்டுமல்ல
முரண் தொடர் கூட..

கனவில் பார்த்தால்
முற்றுப்பெறாது...காதல்
கவிகூட அப்படித்தான்
தோன்றுகிறது...

காதலைச் சொல்வதில் நீ
மழலைச் சொல் மட்டுமே
அறிந்த குழந்தையா..?

என்னிடம் நீ கொண்ட
காதலை கண்ணீரால் சொல்கிறாய்
இல்லையேல்...

புன்னகைத்துச் சொல்கிறாய்
என்றைக்கு மழலைச்சொல்
மறவாயோ?

என்னை காதலிப்பதைச்
சொல்வாயோ!!

காதல் வயப்பட்டவனிற்கு
காதலியைத் தொட்ட
பேனாவைத் தீண்டுகையிலும்
காதலியைத் தீண்டும் சுகம்.....

காதலில் காத்திருப்பதும்
சுகம் தான் காத்திருப்பது
காதலிக்காக எனும் போது...

காதலி குளித்த நீரே
தீர்த்தமாகையில் அவள்
பிம்பம் பட்ட கண்ணாடி
அழகாக காட்டாதிருந்தாலே
அது அதிசயம் காதலிலே...

வேல்களை சாமாளித்திடும்
வல்லமை படைத்தவனென
இறுமாந்திருந்தேன்
உன் வாள் விழி பார்த்து
காதலிக்கும் வரை.....

இவை எல்லாவற்றுக்கும்
தொடக்கமும்,
தொடர வைப்பதும்
உன் விழியோர காதல்
குறும் பார்வைதானோ?

நான் ஏதோ எழுத முற்பட
எதையோ கிறுக்குகிறது
நீ கொடுத்துச் சென்ற
உன் பேனா
உன் இதழ்ரசம் பட்டதால்
தள்ளாடுகிறதா?

காத்துநின்றே வலியெடுக்கும்
என் கால்கள்
கெண்டை மீனாய்
துள்ளுகிறதே..உன்
வரவு கண்டதாலா?

எப்போதையும் விட
இப்போதெல்லாம்
என் முகத்தை
அழகாய் காட்டுகிறதே
என் வீட்டு கண்ணாடி
உன் பிம்பம்
விழுந்த கண்ணாடியை
வாங்கியதாலா?

எதையோ சொல்ல
வாய் திறந்து
வாஞ்சிக் கோட்டைபோல்
நிலையாகி போகிறேனே
உன் கண்களெனும்
உளி செதுக்க நான்
சிக்கியதாலா??

இத்தனை கேட்டும்
விழியோர குறும்புப்
பார்வையை மட்டும்
பதிலாக்கி போகிறாயே
உன் இதயத்தில்
நானிருப்பதாலா??!!!